Jak zachowuje się gaz w szybie zespolonej?
Współczesna architektura, a w szczególności coraz większe wymagania klientów w zakresie ergonomii, wymusza na producentach szyb zespolonych dokładność i precyzję wykonania tego produktu. Kluczowym elementem jego budowy jest gaz umieszczony wewnątrz komory, zapewniający pożądaną izolację termiczną. Szyby zespolone wiążą się zawsze z dużym nakładem finansowym, zatem nie dziwi fakt, że klient chciałby mieć pewność, że koszt ten jest adekwatny do jakości wykonania. Niestety jakość tę trudno nam zweryfikować i ocenić gołym okiem. Co zatem warto wiedzieć przed dokonaniem zakupu?
Przede wszystkim warto zapoznać się z budową tego produktu. Szyba zespolona w swojej najprostszej formie posiada dwie tafle szkła, z których jedna pokryta jest od wewnątrz powłoką niskoemisyjną. Pozostałe elementy to ramka dystansowa, absorbent pary wodnej (sito molekularne) oraz uszczelnienie butylem stanowiące przegrodę dla pary wodnej i uszczelnienie silikonem lub tiokolem. Oprócz szyb jednokomorowych na rynku znajdziemy również szyby dwu- i trzykomorowe.
Odstęp pomiędzy szybami, stanowiący komorę, wypełniony jest w co najmniej 85% gazem o mniejszej przewodności cieplnej niż powietrze. Jest to najczęściej argon lub krypton. Zachowanie tej proporcji pozwala nam na zmianę współczynnika przenikania ciepła całej szyby zespolonej. Jak łatwo się domyślić, niezwykle ważne jest tutaj zachowanie szczelności, tak aby pożądany współczynnik był zachowany jak najdłużej. Biorąc pod uwagę fakt, że zachowanie stuprocentowej szczelności nie jest możliwe, określono dopuszczalny ubytek gazu oraz minimalny okres, przez jaki szyba zespolona powinna zachowywać swoje izolacyjne właściwości.
W tym momencie warto wspomnieć o tym, jakie dokładnie parametry charakteryzują dobrej jakości szybę zespoloną. Ubytek gazu powinien być na poziomie mniejszym niż 1% na rok, a szyba powinna zachowywać swoje właściwości izolacyjne przez co najmniej 10 lat. Takie wymagania sprawiają, że produkcja tego rodzaju szyb musi odbywać się w sposób niezwykle precyzyjny.
Weryfikacja wspomnianych parametrów odbywa się według normy PN-EN 1279-3:2004 „Szkło w budownictwie. Szyby zespolone izolacyjne. Długotrwała metoda badania i wymagania dotyczące szybkości ubytku gazu oraz tolerancja koncentracji gazu.”. Określa ona wymagania oraz sposób pomiarów gazoszczelności.
Jedną z metod badania szczelności szyby, wskazanych przez normę, jest chromatograficzne oznaczenie szybkości ubytku gazu specjalnego uchodzącego z przestrzeni międzyszybowej. Polega ono na długoterminowym, trwającym kilkanaście tygodni badaniu 10 dostarczonych przez producenta identycznych próbek w ściśle określonych wymiarach. Są one numerowane i poddawane kolejnym testom. Próbki 1 i 2 służą do zbadania wypełnienia ich przestrzeni. Próbki 3-8 poddawane są testom klimatycznym, symulującym normalne warunki użytkowania. Próbki 9 i 10 przechowywane są jako próbki kontrolne.
Jeśli szyba spełnia opisane w normie wymagania, może zostać opatrzona certyfikatem ośrodka badawczego, który jednoznacznie zapewnia potencjalnego klienta o jakości produktu. Zanim zdecydujemy się na zakup, warto zatem zawsze sprawdzić, czy producent posiada taki dokument.